Gisèle Duray, gepensioneerd sinds 2018
De coronacrisis betekent een zware klap voor veel mensen. Er is hulp, maar die volstaat niet en biedt geen permanente oplossing. Wat kan het herstelplan doen om mensen er terug bovenop te helpen? We leggen de vraag voor aan iemand die elke dag in het veld staat.
Gisèle noemt zichzelf een locomotief. Dat is ze altijd al geweest. Als mama bracht ze een drieling groot. En als analist en manager bij de NBB hielp ze mee de dienstverlening te digitaliseren. Net op tijd voor de opkomst van telewerk.
‘Ik ben iemand die graag aan de kar trekt. Daardoor neem ik wel eens te veel hooi op mijn vork. Nee zeggen, vind ik moeilijk.'
Sinds ze met pensioen is, zet Gisèle zich in voor de meest kwetsbaren in onze samenleving. Ze verdeelt voedselpakketten en kleding, en is actief in een huiswerkschool. Kwetsbaarheid, ze krijgt er elke dag mee te maken.
“Onderwijs dat door corona niet kon doorgaan, en zelfs afstandsonderwijs, heeft grote gaten geslagen. Het is belangrijk dat scholen snel de leerachterstand of het risico op schooluitval in kaart brengen. Maar dan nog zijn de CLB's niet uitgerust om elk kind individuele hulp te bieden."
"Het volstaat niet om het kind te volgen, je moet het gezin volgen."
De school is ook een plek van (her)socialisatie voor het kind en zijn gezin. Het is essentieel om kinderen en gezinnen in te bedden in een structuur van leren en ontwikkelen. Met meer maatschappelijk werkers en psychologen krijgen scholen eindelijk de middelen om sneller in te grijpen en gezinnen te monitoren. En dat is goed nieuws!”
“Het tekort aan goede woningen tegen betaalbare huurprijzen is schrijnend. Wachtlijsten worden steeds langer. Dit is een voedingsbodem voor uitsluiting en geeft huisjesmelkers vrij spel. De lockdown verergerde het probleem alleen maar. Er is dringend nood aan nieuwe, betaalbare en gezonde woningen, gefinancierd met publieke middelen, maar ook via samenwerking met de private sector. Iedereen zou daar voordeel uit halen.
“Soms is er maar een duwtje nodig om mensen weer op de been te krijgen.”
Ik ben ervan overtuigd dat er eigenlijk niet zo veel nodig is om iemand te ‘herlanceren’. Het doel van maatregelen moet zijn om mensen weer op de been te krijgen.”
